W ostatnich badaniach naukowych zwrócono uwagę na rosnącą liczbę przypadków zaburzenia unikania/restrykcji przyjmowania pokarmów (ARFID) u dorosłych, które dotychczas było głównie opisywane w kontekście dzieci i młodzieży. ARFID, klasyfikowane w DSM-5 jako zaburzenie odżywiania, może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, a jego objawy są często mylone z innymi schorzeniami. Nowe badania dostarczają istotnych informacji na temat tej substancji czynnej, jaką jest escitalopram, oraz jego skuteczności w terapii ARFID, co ma kluczowe znaczenie dla praktyki klinicznej.
Opis przypadku – ARFID u dorosłego mężczyzny
W badaniu przedstawiono przypadek 57-letniego mężczyzny, który zgłosił się do szpitala z powodu znacznego spadku apetytu, który trwał przez siedem miesięcy. Pacjent doświadczył również objawów depresyjnych i lękowych, co miało wpływ na jego codzienne życie. Jego problemy zaczęły się po doznaniu urazu żołądka po spożyciu kukurydzy, co spowodowało rozwój lęku przed jedzeniem. Pacjent ograniczył swoją dietę do zaledwie kilku łyżek kleiku ryżowego, co doprowadziło do znacznej utraty masy ciała oraz osłabienia organizmu.
Wyniki badań i diagnoza
W wyniku przeprowadzonych badań, w tym skanów PET/MRI, potwierdzono diagnozę ARFID. Badania wykazały zmniejszenie metabolizmu FDG w określonych obszarach mózgu, co może sugerować zmiany neurobiologiczne związane z tym zaburzeniem. Ponadto, przeprowadzono szereg testów, które wykluczyły inne potencjalne przyczyny problemów zdrowotnych pacjenta. Ostatecznie, na podstawie kryteriów DSM-5, postawiono diagnozę ARFID oraz zaburzenia lękowego i depresyjnego.
Wprowadzenie do leczenia
Pacjent rozpoczął leczenie, które obejmowało nie tylko wsparcie żywieniowe, ale również farmakoterapię. Zastosowano escitalopram, a także inne leki, takie jak olanzapina i fluoksetyna. Początkowo pacjent otrzymał 10 mg escitalopramu dziennie, co później zwiększono do 15 mg. Dodatkowo wprowadzono fluoksetynę, co miało na celu poprawę stanu psychicznego pacjenta oraz wsparcie w odbudowie apetytu.
Ocena skuteczności leczenia
Po kilku tygodniach leczenia zauważono znaczną poprawę stanu pacjenta. Jego apetyt zaczął się poprawiać, a objawy lękowe i depresyjne uległy złagodzeniu. Waga pacjenta wzrosła do 54 kg, a BMI zwiększyło się do 18.04 kg/m². Regularne wizyty kontrolne pozwoliły na dalsze dostosowywanie dawek leków, co przyczyniło się do stabilizacji stanu zdrowia pacjenta.
Dyskusja na temat ARFID i jego leczenia
ARFID to zaburzenie, które wciąż jest słabo rozumiane, a jego rozpoznanie stanowi wyzwanie dla klinicystów. W badaniach podkreśla się, że ARFID często współwystępuje z innymi zaburzeniami psychicznymi, co może utrudniać diagnozę. Zastosowanie escitalopramu w leczeniu ARFID wykazuje potencjał terapeutyczny, jednak konieczne są dalsze badania, aby potwierdzić jego skuteczność w większych grupach pacjentów.
Podsumowanie i wnioski
Badania dotyczące ARFID, w tym zastosowanie escitalopramu i innych leków, dostarczają nowych, cennych informacji dla klinicystów. Współpraca między specjalistami różnych dziedzin oraz wczesna diagnoza są kluczowe dla skutecznego leczenia tego zaburzenia. Zrozumienie ARFID jako problemu nie tylko żywieniowego, ale i psychicznego, jest niezbędne do zapewnienia pacjentom kompleksowej opieki zdrowotnej.
Bibliografia
Liu Meichen, Chang Yiheng, Xie Xueting, Liu Yudan, Tian Shiyun, Yang Chun, Zhao Ziqi and Zhang Huimin. An ARFID case report assessment with 18F-FDG PET/MRI and treatment with olanzapine, escitalopram and fluoxetine in adult. Frontiers in Psychiatry 2025, 15(), 54-86. DOI: https://doi.org/10.3389/fpsyt.2024.1450800.
