W najnowszym badaniu naukowym przeprowadzonym przez zespół badaczy z King George’s Medical University w Indiach, oceniono skuteczność połączenia dwóch leków: amantadyny i escitalopramu, w leczeniu pacjentów cierpiących na postępujące porażenie nadjądrowe (PSP) oraz zanik wieloukładowy (MSA). Jest to istotne odkrycie, które może przynieść nowe możliwości terapeutyczne dla pacjentów z tymi trudnymi do leczenia schorzeniami neurologicznymi.
Znaczenie badania i kontekst kliniczny
Postępujące porażenie nadjądrowe i zanik wieloukładowy to rzadkie choroby neurodegeneracyjne, które charakteryzują się szybkim postępem i ograniczoną reakcją na standardowe leczenie parkinsonowskie. W związku z tym, potrzeba nowych podejść terapeutycznych jest ogromna. Badanie to koncentruje się na zastosowaniu niskich dawek amantadyny i escitalopramu, mających na celu łagodzenie objawów motorycznych i niemotorycznych u pacjentów z PSP i MSA.
Metodologia badania
Badanie miało charakter retrospektywny i obejmowało analizę dokumentacji medycznej pacjentów zdiagnozowanych z PSP i MSA, którzy byli leczeni w okresie od czerwca 2021 do grudnia 2022 roku. Wszyscy uczestnicy otrzymywali 100 mg amantadyny oraz 5 mg escitalopramu dziennie. Głównym celem było ocena zmiany w skalach oceny nasilenia PSP i MSA, a także w zakresie funkcji poznawczych, objawów neuropsychiatrycznych oraz funkcjonalności pacjentów.
Charakterystyka uczestników
Do badania zakwalifikowano 21 pacjentów, z czego 19 stanowili mężczyźni. Średnia wieku wynosiła 72,84 lata. W grupie MSA dominowały objawy autonomiczne, natomiast w grupie PSP najczęściej występowały objawy okulistyczne.
Wyniki badania
Wyniki badania były obiecujące. U pacjentów z PSP zaobserwowano znaczącą poprawę w zakresie objawów motorycznych i niemotorycznych. Skala oceny nasilenia PSP wykazała istotny spadek punktacji w obszarach takich jak historia, mentacja, objawy bulbarne, okulistyczne, kończynowe oraz chód. Podobnie, pacjenci z MSA doświadczyli istotnej poprawy, zwłaszcza w zakresie objawów autonomicznych, które znacząco zmniejszyły się już po dwóch tygodniach terapii.
Zmiany w funkcjach poznawczych i objawach neuropsychiatrycznych
Połączenie escitalopramu i amantadyny przyniosło także korzyści w zakresie funkcji poznawczych i objawów neuropsychiatrycznych. Wskaźniki takie jak badanie stanu psychicznego w języku hindi (HMSE) oraz inwentarz neuropsychiatryczny (NPI) wykazały znaczącą poprawę po dwóch i ośmiu tygodniach leczenia.
Dyskusja nad potencjalnymi mechanizmami działania
Escitalopram, będący selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), zwiększa stężenie serotoniny w mózgu, co może wpływać na poprawę objawów niemotorycznych. Amantadyna, z kolei, działa jako antagonista receptorów NMDA, wspomaga syntezę dopaminy oraz hamuje jej wychwyt zwrotny, co przyczynia się do poprawy objawów motorycznych.
Znaczenie wyników dla praktyki klinicznej
Wyniki badania sugerują, że połączenie escitalopramu i amantadyny może być skuteczną opcją terapeutyczną dla pacjentów z PSP i MSA, szczególnie w przypadku, gdy tradycyjne leczenie nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Wskazuje to na potrzebę dalszych badań, które mogłyby potwierdzić te wstępne obserwacje i ustalić optymalne schematy leczenia.
Podsumowanie i wnioski
Podsumowując, połączenie niskich dawek amantadyny i escitalopramu wykazało obiecujące wyniki w leczeniu pacjentów z postępującym porażeniem nadjądrowym i zanikiem wieloukładowym. Konieczne są jednak dalsze badania, aby dokładnie ocenić długoterminowe korzyści i potencjalne ryzyko związane z takim podejściem terapeutycznym.
Bibliografia
Chutia Porimita and Tripathi Shailendra Mohan. Low Dose Amantadine and Escitalopram in Progressive Supranuclear Palsy and Multiple System Atrophy. Annals of Neurosciences 2024, 22(2), 1117-1142. DOI: https://doi.org/10.1177/09727531231222700.
